Dwars door de mooie natuur van Amerika deel 1

Zo hier is eindelijk weer een verslag voor op onze site. Van 14 september tot en met 4 oktober, hebben we met Trek America een 3 weekse tour door het midden-westen van de USA gemaakt. Omdat we tijdens deze tour zoveel hebben meegemaakt, hebben we besloten om het verhaal in tweeen te delen. Dus bij deze deel 1 van ons verslag…

8 September vertrokken we vanuit Vancouver met de greyhound richting Seattle. Jep, we gingen weer terug naar de USA! Seattle is een redelijke stad, maar komt niet in ons top 10 lijstje voor. Ten eerste omdat de stad er wat grauw uitziet en ten tweede omdat er ontzettend veel zwervers waren. Maargoed, natuurlijk waren hier ook wel leuke dingen te doen. Zo vind je in Seattle de aller eerste Starbucks (Mis een leuk weetje voor de koffiefanaten onder ons). Verder heb je Pike Place Market met zijn vreemde winkeltjes. Ze verkopen hier bijvoorbeeld mexicaanse springbonen. Ja die dingen bestaan en ze bewegen nog echt ook!!! And last but not least heb je natuurlijk de Spaceneedle, het icoon van Seattle. Maar het aller leukste wat we gedaan hebben tijdens ons verblijf in Seattle, was toch wel een dagje Puyallup Fair. Dit is een groot evenement in het nabij gelegen dorpje Puyallup. Het evenement bestaat uit een kermis, markt en een Rodeo. En hier zijn wij ook geweest! Het was in het begin nog even afwachten of we naar binnen konden want we konden via het internet geen kaartjes kopen. Maar we hadden onze stoute schoenen aangetrokken en zijn er gewoon naar toe gegaan, in de hoop dat het evenement niet was uitverkocht. En we hadden geluk en konden naar binnen. Woehoe! Er was hier ontzettend veel te zien en te doen, zo waren er verschillende veetentoonstellingen, piraten- politiehonden- en cheerleader-shows. En dan had je natuurlijk nog de RODEO. Deze bestond uit verschillende onderdelen. Zo waren er de Roping wedstrijden (waarbij je zo snel mogelijk met een lasso een koe moest vangen en op de grond moest vastbinden), je had de Mutton Bustin (waarbij kinderen zolang mogelijk op een schaap moesten blijven zitten. Ja het word er al vroeg met de paplepel ingegooid) Maar het spectaculairst was toch wel de rodeo te paard of op de stieren. We keken onze ogen uit, terwijl de cowboy’s en stieren letterlijk in het rond vlogen! Met al deze activiteiten vloog onze dag in een mum van tijd voorbij!

In totaal verbleven we 6 nachten in Seattle, voordat we op 14 September aan onze 3 weekse roadtour door het midden-westen van de USA begonnen. We deden deze tour met Trek America. Een klein nadeel was dat de oppikplaats bestond uit een hotel. Dit was dus een duur grapje. Maargoed achteraf was het wel fijn om even wat luxe, zoals een bed en douche te hebben aangezien we de rest van de 3 weken zouden k(r)amperen. Onze groep inclusief onze gids Scott, bestond uit 14 personen. En het bleek een gezellige groep te zijn. Na de nodige administratie en kennismaking vertrokken we vol goede moed richting onze eerste stop Mount Rainier National Park. Hier maaktten we een 8 km lange wandeling door, wat Laurense noemt, een Heidi-achtige berglandschap. De omgeving was dus mooi en als bonus zagen we ook nog wat locale bewoners zoals eekhoorns ,marmotten en herten. Daarnaast zagen we nog een gletsjer en we moesten een stuk door de sneeuw glijden (het was al een behoorlijke klus, om te zorgen dat je niet van het 20 cm pad afgleed, laatstaan als je ook nog tegenliggers tegenkomt). We leerden de gids ook een stukje beter kennen toen hij plotseling een sneeuwballen gevecht begon en nadat we elkaar goed hadden ingezeept konden we eindelijk weer verder. Na deze lekkere wandeltocht reden we verder naar onze eerste kampeerplaats. En hier begon onze eerste k(r)ampeer ervaring. Het goede was, dat zoals in de brochure vermeld stond, de kampeerspullen door door Trek America zelf voorzien werden. De tent zag er op het eerste gezicht goed uit. Het was een 4 persoons tent, waar we met zijn tweeen in mochten slapen (dit zorgde alweer voor minder kans op irritaties ;-)). En na een spoedcurses tent opbouwen, konden we ook aardig overweg met deze tent. Maar toen kwam het schokkende matrasje te voorschijn. Deze matrasjes waren slechts 2 cm dik! Je kon net zo goed op de grond slapen, want het verschil zou je toch niet merken. Laurense heeft precies 1 nachtje op dit matrasje gelegen en heeft vervolgens bij de eerste de beste winkel een 25 cm dikke luchtmatras (zeg maar gerust bed) gekocht. Tessa heeft het nog wel geprobeerd, maar heeft uiteindelijk ook haar luchtbed van Alaska weer tevoorschijn gehaald. Maar dat is nog niet alles (nu we toch onze hart aan het luchten zijn rondom het k(r)amperen). Aangezien we ons de meeste tijd boven de 1000 meter hoogte bevonden waren de nachten ook nog eens koud. En met koud bedoelen we letterlijk ijs op de tent! Met dubbele lagen kleren, handschoenen, das, muts en een extra fleeshkleed lagen we nog te rillen als rietjes. Maargoed we hebben het overleeft en met klagen hebben we gewacht tot we dit verhaal schreven ;-). Vanaf nu laten we het klagen maar even achterwege, want de tour was echt wel een groots succes.

Na de Heidi-achtige Mount Rainier NP zijn we verder gereden naar Glacier National Park. Dit park leek erg veel op de parken die we al gezien hadden en vonden we dus niet echt heel bijzonder (we zijn ondertussen al een beetjes verwend). Bovendien zat het weer niet mee, want het regende en het was koud (nee we klagen niet, dit is gewoon een feit) De eerste dag zijn we met de groep het park gaan verkennen. De tweede dag konden we doen wat we wilden en we zijn toen niet van de camping afgekomen. In plaats van een wandeltocht door het park hebben we ons vermaakt in de speeltuin, het zwembad en de hottub. De hottub was trouwens heerlijk (het was uberhaubt heerlijk om eindelijk weer warm te zijn) Maar het was overigens nog een hele prestatie om de hottub in te komen. Als je zelf bevroren bent, voelt zo’n bad namelijk gloeiend heet. Maar we waren niet voor een gat te vangen en die hottub zouden we hoe dan ook ingaan. Via het coole zwembad warmden we eerst een klein beetje op en daarna konden we geleidelijk aan toch de hottub in. Eindelijk weer warm, althans tot dat de avond viel.

18 september gingen we op weg naar een western ranch in Montana, hier mochten we een nachtje in een echt bed slapen! Woehoe! Eenmaal aangekomen op de ranch konden we een 2 uur durende tocht te paard maken om zo de omgeving wat beter te zien. Het eten werd die avond door de gastvrouw voor ons klaargemaakt, (wat een luxe, geen corvee!) Het huis gaf ons trouwens wel een beetje de kriebels. Het is erg ouderwets ingericht. Nou is dat geen probleem maar overal stonden opgezette dieren, jachttroffeen en angstaanjagende jachtfoto’s. Ze hadden gewoon een groot bisonhoofd in de huiskamer hangen. Daarnaast hadden ze ook nog een schuurtje waar ze die dieren opzetten en daar mochten we ook een kijkje nemen. ‘s Avonds zaten we gezellig met zijn allen in de huiskamer. Scott gaf ons topografische uitleg over de rest van de route die we zouden afleggen (een verspilde moeite want Laurense kan niet eens Hogeveen op de kaart vinden, gelukkig kon Tessa het wel volgen), Dit topografische lesje zouden we zo ongeveer iedere dag te horen krijgen. De rest van de avond hebben we met z’n alle gezellig wat gekletst en gekaart.

19 september moesten we dit luxe oord weer verlaten en vertrokken we richting Yellowstone National Park. Maar niet getreurd, want vandaag ondervonden we een enorme temperatuursverandering, het was opeens 30 graden! Helaas was dit maar van korte duur, want ‘s avonds koelde het gewoon weer af tot net onder het vriespunt. Yellowstone National Park is erg mooi en zo apart. Je hebt hier mooie bossen, een canyon, overal zie je warmwaterbronnen en modderpoelen en nog iets bizars je ziet overal stoom uit de grond komen en overal in het park ruik je zwavel. Dit komt omdat zich onder Yellowstone een vulkanische hotspot bevindt. Hierdoor is de aardkorst in dit park een stuk dunner dan op andere plaatsen. Vandaar dat je overal stoom ziet en van die warmwaterbronnen hebt. Eenmaal in het park aangekomen doken we met zijn allen in een natuurlijke hotspring langs een rivier (niet dat we die nu nodig hadden). Verder hebben we hier mooie wandeltochten gemaakt en hebben we nog een bezoekje gebracht aan de geiser Old Faithful. Deze geiser spuit elke 2 uur water meters hoog uit de grond. Verder zagen we in dit park weer wat lokale bewoners zoals herten, coyotes en kuddes Bizons. We zagen zelfs wat bizons net langs de weg. Wat zijn die beesten groot!
Na 2 dagen verlieten we Yellowstone en vertrokken we richting het dorpje Jackson. Onderweg stopten we nog in het Grand Teton National Park. Dit park ligt eigenlijk tegen Yellowstone aan. Wist je trouwens dat Grand Teton in het Frans ‘ grote tepel’ betekend. Waarschijnlijk hebben die ontdekkingsreizigers een erg grote fantasie gehad. Maargoed, we zijn een halve dag in dit park gebleven en we konden zelfstandig het park gaan verkennen. Onze gids Scott gids mocht namelijk (net zoals in sommige andere National Parks) geen wandeltochten begeleiden. Dit heeft te maken met een of andere rare regel dat je geregistreerd moet zijn om een groep mensen in dit park rond te leiden. Aangezien dit niet het geval was, vonden ze het dus veiliger om ons alleen op pad te sturen. Opzich kan dit ook goed want overal heb je wandelpaden. Wij zijn samen met nog 2 andere meiden maar zelf op pad gegaan. En zijn naar het uitkijkpunt Inspiration Point gelopen. Dit punt bevind zich op zo’n 2200 meter hoogte en gaf ons dus een mooi uitzicht over dit gebied. We hebben trouwens niet het hele eind geklommen hoor. We begonnen namelijk al op een hoogte van 2050 meter).

Aan het einde van deze dag reden we verder naar het dorpje Jackson. Dit is een klein cowboyachtig dorpje met een ontzettende leuke bar genaamd Million Dollar Cowboybar. Samen met Nina, deden we al zittend op barkrukken gemaakt van cowboyzadels, alvast een biertje. En hier ontstonden de plannen om ‘s avonds nog maar eens terug te keren voor een gezellig avondje uit. Maar eerst moesten we naar de camping om onze tenten op te zetten en het avondeten klaar te maken. En daarna zijn we samen met nog 2 meiden (Laurie en Sophie) lekker uitgeweest in Jackson. Het was supper gezellig. Er speelde een goede country band en er werd volop gelinedanst. Toen de Million Dollar Cowboybar sloot zijn we naar een andere tent gegaan waar het feest gewoon verder ging. Het is grappig om te zien hoe anders hier gedanst wordt. De jongens vragen je netjes ten dans en vervolgens zwieren ze je over de dansvloer. En bovendien zitten er ook echte cowboy’s tussen inclusief hoed een riem…
De volgende dag zaten we gelukkig de hele dag in de bus op weg naar Colorado. Konden we tenminste nog wat bijslapen. Het was overigens al goed te zien dat het hier herfst werd, Alles begint al mooi te verkleuren.

23 september vervolgden we de route richting Rocky Mountain National Park. Even was het de vraag of we er wel in konden. Er waren namelijk 2 wegen afgesloten, 1 vanwege een bosbrand en de ander vanwege sneeuwval. Gelukkig werd dit later opgeheven en konden we alsnog het park in. Als eerste brachtten we een bezoekje aan het visitor center op zo’n 3600 meter hoogte. Je had vanaf hier een mooi uitzicht, maar het waaide nogal en daardoor was het ontzettend koud hier. We zijn toen maar weer een stukje naar beneden gereden. Dit scheelde toch een paar graden. Vervolgens hebben we hier weer even de benen gestrekt en daarna gingen we opweg naar onze camping. Eenmaal op de camping aangekomen, bleek het super hard te waaien en er waren geen bomen voor eventuele beschutting. Ja en zie dan maar eens je tent op te zetten. Gelukkig waren wij al helemaal op elkaar ingespeeld en konden we al aardig overweg met een hamer. Dus hadden we onze tent toch nog snel aan de grond vastgenageld. In tegenstelling tot een paar anderen, van wie de tent wel door de lucht vloog. Nog even snel onze backpacks in de tent voor wat extra gewicht en wij konden gaan slapen. Helaas is van dat slapen niet veel gekomen. We waren veel te bang dat onze tent met ons er in, de lucht in zou vliegen. Maargoed, aan het einde van de ochtend ging de wind liggen en ons tentje stond nog overeind.

Op dag 2 in Rocky Mountain National Park maakten we een 16 kilometer lange wandeling. De wandeling begon al goed toen we een eland rustig in het water zagen grazen. Wat een mooi gezicht. Ook de verdere wandeltocht was mooi. We zagen nog herten en Laurense zag nog een slang. Maar ze schrok zo dat ze vergat foto’s te maken. Misschien maar beter ook… Aan het einde van de wandeling misten Scott, Thomas (Pool) en wij net de bus. En ja, toen moesten we wachten. Op een gegeven moment waren wij het wachten zat en besloten om een lift te regelen. Scott had er geen vertrouwen in, maar dan kent hij ons nog niet. En ja hoor de eerste de beste grote auto wilde ons en de 2 jongens wel een lift richting onze tourbus geven. Ha, dat hadden wij maar mooi even gefikst.

Zo dit was alweer het eerste deel van ons verhaal. Er volgt nog veel meer zoals, Monument Valley, Grand Canyon en Las Vegas, maar dat is voor de volgende keer…